مطالعه تأثیر کیتوزان بر برخی از پاسخهای ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) و افزایش مقاومت آن به دنبال رویاروئی تجربی با آئروموناس هیدروفیلا

هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر کیتوزان به عنوان یک محرک ایمنی بر سیستم ایمنی و میزان مقاومت ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) در برابر باکتری بیماری­زای آئروموناس هیدروفیلا می باشد. برای این منظور 900 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان (با میانگین وزنی 10/0±62/25 گرم) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس ماهیان به مدت 10 روز با شرایط آزمایشگاه سازگار شده و به چهار گروه تقسیم شدند. به ترتیب گروهها با مقادیر 0 (شاهد)، 25/0، 5/0 و 1 درصد کیتوزان (chitosan) همراه غذای تجاری (gft-1) به مدت هشت هفته تغذیه شدند. در طول مطالعه هر دو هفته یکبار از تمام تیمارها خونگیری شده و فعالیت لیزوزیم (lysozyme activity) و مقدار گلوتاتیون پراکسیداز (glutathione peroxidase) سرم خون اندازه گیری شد. در پایان دوره تحقیق همه تیمارها با مقدار cfu/ml 107 باکتری آئروموناس هیدروفیلا به صورت درون صفاقی (intera peritoneal) تزریق شده و ماهیان به مدت یک هفته روزی دو بار از نظر علائم بالینی و تلفات مورد بررسی قرار گرفتند. یافته­های حاصل از این مطالعه نشان داد افزودن 25/0 درصد کیتوزان به جیره غذایی قزل آلای رنگین کمان به مدت 56 روز می­تواند به طور معنی داری (p<0.05) فعالیت لیزوزیم و مقدار گلوتاتیون پراکسیداز سرم را نسبت به گروه شاهد افزایش دهد. همچنین نتایج ثابت کرد که میزان مقاومت این تیمار در رویارویی با باکتری بیماریزای آئروموناس هیدروفیلا افزایش می­یابد. بر اساس یافته­های حاصل مانند میزان لیزوزیم و گلوتاتیون پراکسیداز سرم، می­توان نتیجه گیری کرد که کیتوزان می­تواند ایمنی ماهی قزل آلا را در مقابل باکتری مورد آزمایش افزایش دهد.